در این متن به پروژه ساختمانی هند می پردازیم....

شبه قاره ی هند دارای سه منطقه جغرافیایی خاص است:

1. شمال شرقی: محل کوه‌های هیمالیا و ماوای سنتی خدایان بودند.

2. شمال غربی: منطقه ی حاصلخیز

3. جنوب رشته کوه‌های هیمالیا که دره‌های رودهای سند و گنگ در آن‌ها قرار دارند.

نخستین فرهنگ بزرگ هند در ۳۰۰۰(ق. م) در علیای دره ی سند متمرکز شده بود.

موهنجودارو و هاراپا در پاکستان امروزی از مناطق اصلی گسترش این فرهنگ می‌باشند.

هنر هند تا ورود اقوام آریایی به آن سرزمین به صورت ممتد ادامه داشت و در زمینه‌های گوناگون،

پیشرفت قابل توجهی نموده بودند هجوم‌های آریاییان را که در حدود ۱۸۰۰ سال (ق. م) آغاز شد،

می‌توان علت بروز گسست در هنر هندی دانست.

معماری معابد هندو

آئین هندو در قرن اول و دوم قبل از میلاد به اوج قدرت رسید.

چایتیا

هر حیطه و مکان مقدسی را که با عبادت در ارتباط باشد چایتیا می‌خوانند که معمولاً در این مکان استوپا نیز وجود

دارد و در حقیقت استوپا نوعی از چایتیا می‌باشد. تالار چایتیا نعلی شکل است که در فاصله نه چندان زیادی از

دیواره آن ستون هایی قرار دارد. ردیف ستونها با دیوار تالار موازی است. در گودی انتهای تالار استوپایی واقع

شده‌است. طاق تالار بر فراز استوپا منحنی است و با شکل منحنی بدنه استوپا هماهنگ است. حیرت انگیز‌ترین

وجه پروژه ساختمانی تالار چایتیا حفر شدن آن در دل سنگ‌های سخت و دیواره کوهها است.

معبد ویشنو

در اوایل سده شش میلادی در شمال هند بنا گردید. این نیایشگاه سنگی محل اقامتگاه خدا محسوب می‌شود و

ملزم به رعایت ساخت اتاقکی برای تمثال یا نماد مورد پرستش است این اتاقک دیوارهای جسیم و سقف سنگی

دارد تا بتواند خدا را در خود نگاه دارد. معابد هندو علاوه بر محل اقامت خدا و نیایشگاه بودن، نماد انسان ازلی

(پوروسا) هم محسوب می‌شوند. نقشه آن براساس ماندالا یا نمودار جادوئی کیهانی است و در کل باید این معابد

را به عنوان یک اثر مجسمه یا پیکره تراشی تجسم کرد نه یک اثر معماری.

معماری معابد جین

آیین جین از مهمترین آئین های هندی است که به معماری علاقه خاص نشان داد و پیروان آن در سده ۱۱ و ۱۲

میلادی زیباترین معابد هند را بنا کردند.

نقش پروژه ساختمانی معابد ابتدا نقشه معابد غاری بودایی بود سپس نقش معابد ویشنو و شیوا را بر فراز تپه‌ای برافراشتند گرچه از

درون بسیار پیچیده بود ولی نمایی ساده داشت، تقوای جین‌ها باعث شد پیکره نامداران جین را در این معابد قرار

دهند.

معبد جین در ایهلی

تقریباً به سبک یونانی است، با شکل مربع و ستون هایی در بیرون یک رواق با یک اتاق مرکزی در داخل. در معابد

جین‌ها و معابد هم عصرشان انتقال از شکلهای مدور نیایشگاههای بودایی به سبک برج دار هند قرون وسطی و

رسیدن از شبستان محصور با ستونها به سالنی که در پشت آن زاویه‌ای است که رویش برجی حجاری شده که به

صورت طبقه طبقه است و بیشتر معابد هندو در شمال به همین سبک بنا گردیدند.

پیکر تراشی

هنر پیکره‌تراشی پادشاهی گندهارا از هنرهای منحصربه‌فرد دورهٔ باستان محسوب می‌شود که امروزه تعدادی از

تمثال‌های به‌یادگار مانده از آن در موزه‌های بعضی کشورها حفاظت شده و نیز پیکره‌های عظیمی که در دامنهٔ

کوه‌ها هنوز هم قابل رویت می‌باشند. در این دوره بود که تمثال‌ها و پیکره‌های منحصربه‌فردی از بودا، زندگی و

تعالیم او ساخته شد و هنر پیکره‌تراشی گندهارا به سرزمین‌های دیگر نیز نفوذ کرد. هرچند که خود این هنر در

گندهارا، تحت نفوذ سبک‌های پیکره‌تراشی سرزمین‌هایی چون ایران، هند و به‌خصوص یونان بود، اما توانست سبک

خاصی از هنر را در پیکره‌تراشی پدید آورد که به «هنر گندهارا» شهرت یافت. و پروژه ساختمانی های مختلف درست کنند.

نقاشی

هنر نقاشی هند احتمالاً اعتبار و عظمتی همپای هنر پیکره تراشی داشته ولی متأسفانه آثار نقاشی چندانی در

این سرزمین باقی نمانده‌است. نخستین نمونه‌های آثار نقاشان هندی، تکه‌هایی هستند متعلق به حدود سده

نخست پیش از میلاد، که از غار آجانتا بدست امده‌اند. نقاشیهای آجانتا چیزی بیش از تجلی اعتقاد و سرسپردگی

به آئین بودا هستند و هرچند تصاویر از متون بودایی، اما بازتاب یک هنر پیشرفته و درباری‌اند.و پروژه ساختمانی های مختلف درست کنند.